IL SEGNALE

Un giovane era seduto da solo nell'autobus,teneva lo sguardo fisso fuori del finestrino.Aveva poco più di vent'anni ed era di bell'aspetto, con un viso dai lineamenti delicati. Una donna si sedette accanto a lui. Dopo avere scambiato qualche chiacchiera a proposito del tempo, caldo e primaverile, il giovane disse, inaspettatamente: «Sono stato in prigione per due anni.
Sono uscito questa mattina e sto tornando a casa». Le parole gli uscivano come un fiume in piena mentre le raccontava di come fosse cresciuto in una famiglia povera ma onesta e di come la sua attività criminale avesse procurato ai suoi cari vergogna e dolore. In quei due anni non aveva più avuto notizie di loro. Sapeva che i genitori erano troppo poveri per affrontare il viaggio fino al carcere dov'era detenuto e che si sentivano troppo ignoranti per scrivergli. Da parte sua, aveva smesso di spedire lettere perché non riceveva risposta. Tre settimane prima di essere rimesso in libertà, aveva fatto un ultimo, disperato tentativo di mettersi in contatto con il padre e la madre. Aveva chiesto scusa per averli delusi, implorandone il perdono. Dopo essere stato rilasciato, era salito su quell'autobus che lo avrebbe riportato nella sua città e che passava proprio davanti al giardino della casa dove era cresciuto e dove i suoi genitori continuavano ad abitare. Nella sua lettera aveva scritto che avrebbe compreso le loro ragioni. Per rendere le cose più semplici, aveva chiesto loro di dargli un segnale che potesse essere visto dall'autobus. Se lo avevano perdonato e lo volevano accogliere di nuovo in casa, avrebbero legato un nastro bianco al vecchio melo in giardino. Se il segnale non ci fosse stato, lui sarebbe rimasto sull'autobus e avrebbe lasciato la città, uscendo per sempre dalla loro vita. Mentre l'automezzo si avvicinava alla sua via, il giovane diventava sempre più nervoso, al punto di aver paura a guardare fuori del finestrino, perché era sicuro che non ci sarebbe stato nessun fiocco. Dopo aver ascoltato la sua storia, la donna si limitò a chiedergli: «Cambia posto con me. Guarderò io fuori del finestrino». L'autobus procedette ancora per qualche isolato e a un certo punto la donna vide l'albero. Toccò con gentilezza la spalla del giovane e, trattenendo le lacrime, mormorò: «Guarda! Guarda! Hanno coperto tutto l'albero di nastri bianchi».
Siamo più simili a bestie quando uccidiamo. Siamo più simili a uomini quando giudichiamo. Siamo più simili a Dio quando perdoniamo.

SENJALI

Një djalë i ri ishte ulur vetëm në autobuz dhe mbante te fiksuar shikimin e tij nga dritarja .Ishte pak me shume se 20 vjec dhe ishte i pashem,një fytyrë me tipare shume delikate. Një grua u ul pranë tij . Duke shkëmbyer disa fjale rreth  motit të ngrohtë te kesaj  pranvere, i riu papritmas, i thote: "Kam qene në burg për dy vjet,dola këtë mëngjes dhe po kthehem në shtëpi. Fjalët i dilnin si një lumë i terbuar, ndërsa tregonte historine  e tij se si ai ishte rritur në një familje të varfër, por të ndershëm edhe si aktiviteti i tij kriminal ju kishte sjelle turp dhe dhimbje te dashurve  te tij. Në këto dy vjet nuk kishte dëgjuar asnje lajm prej tyre. E dinte se prindërit e tij ishin shumë të varfër për të bërë udhëtimin per ta vizituar në burgun ku ai po kryente denimin dhe se ata mendonin se ishin shumë injorant për ti shkruar nje leter. Nga ana e tij, kishte ndalur se dërguari letra për shkak se  nuk kishte marrë asnje përgjigje. Tre javë para se ai te lirohej, bëri një përpjekje të fundit,nje tentative te dëshpëruar për të  kontaktktuar me të atin  dhe nënën e tij. Ai u kerkonte falje që i kishte zhgënjyer, ju pergjerohej qe ata ta falnin . Pasi ai u lirua,  hipi në ketë autobus që do të conte atë në qytetin e tij dhe autobuzi kalonte pikerisht perpara  kopshtit të shtëpisë ku ai u rrit dhe ku prindërit e tij jetonin ende. Në letrën e tij, ai kishte shkruar qe do ti kishte kuptuar arsyet e tyre . Për ti bërë gjëra me të thjeshta, ju kishte thene atyre për t'i dhënë atij një sinjal që mund ta shihte nga autobusi. Nëse ai do te ishte i falur dhe i mirëpritur përsëri në shtëpi ,ata do të kishin lidhur një fjongo të bardhë në pemën e mollës se vjetër në kopsht. Nëse sinjali nuk do te ishte  aty, ai do të qëndronte në autobus dhe do të  linte qytetin, duke dale përgjithmonë nga jeta e tyre . Ndersa autobuzi i afrohej  me shume shtëpise se tij, djaloshi  bëhej  gjithnjë e më nervoz, deri në ate pikën sa kishte  frikë  të shikonte nga dritarja, sepse ai ishte i sigurt se nuk do të kishte asnje fjongo te bardhe ne pemen e molles. Pas dëgjimit te historisë se tij, gruaja thjesht i kerkoi : ndero vendin  me mua, do të shikoj une nga dritarja. " Autobusi vazhdoi duke kaluar neper qyet  dhe në një moment gruaja pa pemën. Butësisht preku shpatullën e djaloshit dhe duke mbajtur lotët, ajo i pëshpëriti :Shiko !!! Shikojee! Ata kane mbuluar të tërë pemen me fjongo të bardhë. "

Ne jemi te ngjashem me kafshët kur vrasim. Jemi të ngjashme me njerezit kur  gjykojmë . Jemi të ngjashem me  Perëndine kur  falim.    

 

CEMIMI I PERULJES

Do të vijë një ditë kur shumë nga ata që janë konsideruar të çmendur , do te menifestojne qartë të gjithë diturine e tyre dhe ata që janë konsideruar të dobët, do te manifestojne fuqinë e tyre.Do të vijë koha në të cilën, në mesin e atyre të cilët janë konsideruar mbeturinat e tokes, shumë do te manifestojne thesaret e fshehur dhe do të vijë koha kur te perqeshurit,te përbuzurit dhe te poshtëruarit, do të mbulohen me nder dhe të ulen në mes të Princave dhe Mbreterve ,sepse Perëndia vëzhgon me kujdes prapësinë dhe pikëllimin dhe pastaj paguan me dorën e tij nje cemim per gjithesecilin per veprat dhe sjelljen e tij ne kete jete .

PLAKU I MENCUR

Një ditë, nje plak i urtë indian ju bën këtë pyetje nipave të tij: "Pse njerëzit bërtasin kur grinden me njëri-tjetrin ?"-Sepse humbasin durimin,përgjigjet njëri prej tyre! -Bërtasin sepse duam që të na dëgjojnë,thotë dikush tjetër!-Plaku i urtë tha : Atëherë a nuk do ishte më mirë të flisnim me zë të ulët? Shumë përgjigje u thanë, por asnjëra nuk ja mbushi atij mendjen.

Atehere plaku i urtë filloi të fliste :"Ju nuk e dini përse njerëzit bërtasin kur grinden me njeri-tjetrin?Kur dy njerëz janë të zënë me njëri-tjetrin,zemrat e tyre largohen shumë.Për të kompesuar këtë largësi,ata bërtasin që të dëgjohen.  Por kjo nuk ndodh nëse dy njerëz janë të dashuruar.     Pse?Sepse kur dy njerëz janë të dashuruar ata nuk bërtasin,vetëm flasin dhe a e dini përse??-Sepse zemrat e tyre janë shumë afër... Distanca midis tyre është e vogël..Ndonjëherë zemrat e tyre janë aq afër sa  nuk flasin fare ,vetëm përshpërisin. Dhe kur dashuria është e madhe nuk është e nevojshme të pëshpërisësh,mjafton një shikim dhe zemrat kuptohen. Duke mbaruar shpjegimin plaku i urtë dhe i mençur u thotë :"KUR JU DISKUTONI, MOS LEJONI QE ZEMRAT TUAJA TE LARGOHEN,MOS THONI FJALE QE MUND T'JU DISTANCOJNE ME SHUME, SEPSE DO TE VIJE NJE DITE QE DISTANCA DO TE JETE AQ E MADHE, SA ZEMRAT NUK DO TE MUND TE GJEJNE ME RRUGEN PER TU TAKUAR"

[Osea 10:12]

Versetti Biblici

[Osea 10:12]

«Seminate secondo giustizia e farete una raccolta di misericordia;
dissodatevi un campo nuovo,poiché è tempo di cercare il SIGNORE,finché egli non venga, e non spanda su di voi la pioggia della giustizia.

[Osea 10:12]

Mbillni për vete sipas drejtësisë, korrni sipas dhemshurisë, lëroni arën tuaj të lënë djerrë, sepse është koha për të kërkuar Zotin, derisa ai të vijë dhe përhapë mbi ju drejtësinë.  

Cemueshmeria e Heshtjes

Heshtja është zemerbutesi kur  nuk ju përgjigjeni  fyerjeve,kur ju nuk kërkoni të drejtat tuaja, kur ju lini Perëndisë per mbrojtjen e nderit tuaj, heshtja është zemërbutësia. 

 Heshtja është mëshirë: kur ju nuk zbuloni gabimet e të tjerëve,kur ju falni pa hetuar të kaluarën, kur nuk dënoni, por ndërmjetësoni ne intimitet, atehere heshtja është mëshirë.

 Heshtja është durimi: kur ju vuani pa u ankuar, kur nuk kerkon ngushëllimin e njerëzve, kur nuk nderhyni por prisni qe fara te mbije dalengadale , atehere heshtja është durimi.

 Heshtja është përulësia: kur hesht per te lene  të dalin vëllezërit para teje , kur mban ne intimitetin e fshehur dhuratat e Perëndisë, kur ju lini qe e vepruara  juaj nuk është e keqinterpretuar, kur ju lini të tjerëve lavdinë e suksesit, heshtja është përulësia.

 Heshtja është besim: kur hesht, sepse Ai është duke vepruar, kur heq dorë nga tingujt, zërat e botës për të qëndruar në praninë e Tij, kur nuk kërkoni për mirkuptimin , sepse ju intereson vetem të jeni te njohur nga Ai,ne heshtja dhe besim.

Heshtja është adhurim: kur perqafon kryqin pa pyetur "pse", heshtja është adhurim.
 

L'intelligenza di una donna

Mentre mia moglie mi serviva la cena , le presi la mano e le dissi:'' Devo parlarti''.Lei annui e mangio' con calma.La osservai e vidi il dolore nei suoi occhi....quel dolore che all'improvviso mi bloccava la bocca...Mi feci coraggio e le dissi:'' Voglio il divorzio''.Lei nn sembro' disgustata dalla mia domanda e mi chiese soavemente: '' Perche'?''.Quella sera nn parlammo piu' e lei pianse tutta la notte.Io sapevo che lei voleva capire cosa stesse accadendo al nostro matrimonio, ma io non potevo risponderle ....aveva perso il mio cuore a causa di un'altra donna ...Giovanna!Io ormai non amavo piu' mia moglie...mi faceva solo tanta pena...mi sentivo in colpa, ragion per cui sottoscrissi nell'atto di separazione che a lei restasse la casa, l'auto e il 30% del nostro negozio.Lei quando vide l'atto lo strappo a mille pezzi ! ''Come ?! avevamo passato dieci anni della nostra vita insieme ed eravamo ridotti a due perfetti estranei?!''.A me dispiaceva tanto per tutto questo tempo che aveva sprecato insieme a me ...per tutte le sue energie....pero' non potevo farci nulla...io amavo Giovanna!All'improvviso mia moglie comincio' a urlare e a piangere ininterrottamente per sfogare la sua rabbia e la sua delusione....l'idea del divorzio cominciava ad essere realta'.Il giorno dopo tornai a casa e la incontrai seduta alla scrivania in camera da letto che scriveva...non cenai e mi misi a letto...ero molto stanco dopo una giornata passata con Giovanna.Durante la notte mi svegliai e vidi mia moglie sempre li' seduta a scrivere...mi girai e continuai a dormire.La mattina dopo mia moglie mi presento' le condizioni affinche' accettasse la separazione.Non voleva la casa, non voleva l'auto .tantomeno il negozio...soltanto un mese di preavviso..quel mese che stava per cominciare l'indomani.Inoltre voleva che in quel mese vivessimo come se nulla fosse accaduto!Il suo ragionamento era semplice : ''Nostro figlio in questo mese ha gli esami a scuola e non e' giusto distrarlo con i nostri problemi''.Io fui d'accordo pero' lei mi fece un ulteriore richiesta.'' Devi ricordarti del giorno in cui ci sposammo , quando mi prendesti in braccio e mi accompagnasti nella nostra camera da letto per la prima volta...in questo mese pero' ogni mattina devi prendermi in braccio e devi lasciarmi fuori dalla porta di casa ''.Pensai che avesse perso il cervello , ma acconsentii per non rovinare le vacanze estive a mio figlio per superare il momento in pace.Raccontai la cosa a Giovanna che scoppio' in una fragorosa risata dicendo: ''Non importa che trucchi si sta inventando tua moglie...dille che oramai tu sei mio...se ne faccia una ragione!''.Io e mia moglie era da tanto che non avevamo piu' intimita', cosi' quando la presi in braccio il primo giorno eravamo ambedue imbarazzati ....nostro figlio invece camminava dietro di noi applaudendo e dicendo:'' Grande papa', ha preso la mamma in braccio!''.Le sue parole furono come un coltello nel mio cuore....camminai dieci metri con mia moglie in braccio ....lei chiuse gli occhi e mi disse a bassa voce:''Non dirgli nulla del divorzio ..per favore...Acconsentii con un cenno , un po' irritato, e la lasciai sull'uscio.Lei usci' e ando' a prendere il bus per andare al lavoro.Il secondo giorno eravamo tutti e due piu' rilassati ...lei si appoggio' al mio petto e..potetti sentire il suo profumo sul mio maglione.Mi resi conto ch era da tanto tempo che non la guardavo ....Mi resi conto che non era piu' cosi' giovane...qualche ruga ..qualche capello bianco....!Si notava il danno che le avevo fatto!ma cosa avevo potuto fare da ridurla cosi'?Il quarto giorno , prendendola in braccio come ogni mattina avvertii che l'intimita' stava ritornando tra noi....questa era la donna che mi aveva donato dieci anni della sua vita, la sua giovinezza, un figlio....e nei giorni a seguire ci avvicinammo sempre piu' .Non dissi nulla a Giovanna per rispetto!.Ogni giorni era piu' facile prenderla in braccio e il mese passava velocemente.Pensai che mi stavo abituando ad alzarla , e per questo ogni giorno che passava la sentivo piu' leggera.Una mattina lei stava scegliendo come vestirsi...si era provata di tutto, ma nessun indumento le andava bene e lamentandosi disse:''I miei vestiti mi vanno grandi, ''.Li' mi resi conto che era dimagrita tanto...ecco perche' mi sembrava cosi' leggera!Di colpo mi resi conto che era entrata in depressione...troppo dolore e troppa sofferenza pensai.Senza accorgermene le toccai i capelli ...nostro figlio entro' all'improvviso nella nostra stanza e disse :'' Papa' e' arrivato il momento di portare la mamma in braccio( per lui era diventato un momento basilare della sua vita).Mia moglie lo abbraccio' forte ed io girai la testa ...ma dentro sentivo un brivido che cambio' il mio modo di vedere il divorzio.Ormai prenderla in braccio e portarla fuori cominciava ad essere per me come la prima volta che la portai in casa quando ci sposammo...la abbracciai senza muovermi e sentii quanto era leggera e delicata ...mi venne da piangere!L'ultimo giorno feci la stessa cosa e le dissi:'' Non mi ero reso conto di aver perduto l'intimita' con te....Mio figlio doveva andare a scuola e io lo accompagnai con la macchina...mia moglie resto' a casa.Mi diressi verso il posto di lavoro ..ma a un certo punto passando davanti casa di Giovanna mi fermai ..scesi e corsi sulle scale...lei mi apri' la porta e io le dissi:''Perdonami..ma non voglio piu' divorziare da mia moglie...lei mi guardo' e disse: Ma sei impazzito?Io le risposi :'' No...e' solo che amo mia moglie...era stato un momento di noia e di routine che ci aveva allontanato ..ma ora ho capito i veri valori della vita , dal giorno in cui l'ho poortata in braccio mi sono reso conto osservandola e guardandola che dovevo farlo per il resto della mia vita!Giovanna pianse mi tiro' uno schiaffo e entro' in casa sbattendomi in faccia la porta.Io scesi le scale velocemente , andai in macchina e mi fermai in un negozio di fiori.le comprai un mazzo di rose e la ragazza del negozio mi disse: Cosa scriviamo sul biglietto?le dissi:''Ti prendero' in braccio ogni giorno della mia vita finche' morte nn ci separi''Arrivai di corsa a casa...feci le scale entrai e di corsa mi precipitai in camera felicissimo e col sorriso sulla bocca......ma mia moglie era a terra ...morta!.Stava lottando contro il cancro ...ed io che invece ero occupato a passare il tempo con Giovanna senza nemmeno accorgermene.Lei per non farmi pena non me lo aveva detto, sapeva che stava per morire e per questo mi chiese un mese di tempo...si un mese...affinche' a nostro figlio non rimanesse un cattivo ricordo del nostro matrimonio....affinche' nostro figlio non subisse traumi.....affinche' a nostro figlio rimanesse impresso il ricordo di un padre meraviglioso e innamorato della madre.Questi sono i dettagli che contano in una relazione...non la casa....non la macchina....non i soldi...queste sono cose effimere che sembrano creare unione e invece dividono.Cerchiamo sempre di mantenere il matrimonio felice...ricordando sempre il primo giorno di questa bella storia d'amore.A volte non diamo il giusto valore a cio' che abbiamo fino a quando non lo perdiamo....

The intelligence of a woman

While my wife served dinner, I took her hand and said, I need to talk: She nodded and eat without telling nothing. I  saw the pain in her eyes , that pain than suddenly  While my wife served dinner, I took her hand and said'' I need to talk.'' blocked my mouth . I plucked up my courage and said: I want a divorce. She didn't was disgusted by my question and asked softly: Why?''.  We don't talked that night  more and she cried all night .I knew that she wanted to understand what was happening to our marriage, but I couldn't answer. I had lost my heart because of another woman ... Joan! Now i didn't loved more my wife ... I just made so much trouble. I felt guilty, which why I signed the act of separation ,that she remain at home, in cars and 30% of our shop. She when  saw the act ripping to pieces! '' How! We had spent ten years of our life together and we were reduced to two complete strangers!. I am so sorry for all this time she had wasted with me, for all her energy ,but 'I couldn't do anything about this. I loved Joan! Suddenly my wife began screaming and crying continuously to vent her anger and disappointment. The idea of ​​divorce was becoming reality. The next day I went to house and met her sitting at the desk in the bedroom writing .I didn't eat dinner and went to bed .I was very tired after a long day with Joan. During the night I woke up and I saw my wife always there sitting wrote . I turned around and continued to sleep. In the morning my wife present her conditions for accepting the separation. She didn't wanted the house, didn't want the car, nor the store , only one month's notice .The months that  was going to start the next day. Moreover want in that month we lived as if nothing had happened! Her reasoning was simple: Our son had the exams at school  this month and we didn't distract him with our problems. I agreed but she made a further request: You have to remember the day we were married, when you took me in her arms and  hold on in our bedroom for the first time, in this month ,every morning you have to pick me up and you have to let me out on front the door. I thought ,she did lost her mind, but I agreed for didn't to ruin the summer holidays of my son to pass on  peace this time .I told to Joanne that she burst into laughter, saying:'' No matter what tricks  had inventing your wife, tell her that now you're mine, she have to accept this!''. My wife and I had a long time that didn’t have more 'intimate, so when picked her up on the first day we were both embarrassed , our son instead walked behind us cheering and saying:'' Great Dad,' he took my mother in his arms! ' . 'His words were like a knife in my heart .I walked ten meters with my wife in my arms, she closed her eyes and said in a low voice:'' Don’t tell him anything about the divorce , please . I agreed with a nod, a bit 'irritated, and I left the door. She came out and went to take the bus to go to work. The second day we were both more' relaxed ,she support  to my chest and  I  smell her perfume on my shirt , i realized it ,was so long time since I looked  her. I realized that I was no longer so young , a few wrinkles, few gray hairs.! I noted the damage that I had done, but what could I do to reduce it ? On the fourth day, taking her in my arms like every morning I felt that intimacy' was returning between us , she was the woman who had given ten years of her life, her youth, a son  and in the days to follow we approached more and more. 'I said nothing to Joan for respect, every day was more easy to pick her up and months passed slowly .I thought that was getting used to raise it, and so with each passing day it felt more light .One morning she was choosing what to wear , she had tried everything, but no the garment was fine and complaints, and said:'' My clothes  are all so big. There I realized that she had lost weight so  here cause I looked so 'light! Suddenly I realized that had entered depression too much pain and too much suffering I thought .Without realizing I touched her hair ,our child within suddenly in our room and said:'' Dad it’s time to bring my mother in your arms (for him was becoming a fundamental moment of his life.) My wife embraced strong and I turned my head , but inside I felt a shiver change the way I seen divorce.  Now pick her up and take her out began to be for me as the first time I took her in the house when we got married. Without moving my arms around I embraced , and I felt that was light and delicate , I felt like crying! The last day I did the same thing and said : I had not realized how i had lost intimacy with you.  My son  gone to school and I took him with the car  my wife rest at home . I walked over to the workplace, but at some point i past near the house of Joan , I stopped and ran down the stairs, she opened the door and I said to her: Forgive me  but I do not want to divorce by my wife. She looked me and said: Are you crazy? I replied: No.  I just  love my wife , it was a moment of boredom and routine that we had removed  but now I understand the true values ​​of life, from the day that I hold on her  in my arm I realized that I had to do watching and looking for the rest of my life! Joan cried and pull a slap and she entered at house slamming in the face the door. I down the stairs quickly, I went in the car and I stopped at a shop flowers . l bought a bouquet of roses and the girl in the shop told me what we write on the ticket ? I told her: I'll hold on my arms each  day of my life until death do us part. I came running at home  and went up the stairs and race I ran in the room happy and with a smile on the lips , but my wife was on the ground, dead ..!. She was fighting against cancer  and instead I was busy spending time with Joan without even seen that.  Her  to make me worth didn’t told me so, she knew that was dying and that's why  asked a month …only a month , so that our son wouldn’t remain a bad memory of our wedding ,so that' our son did not suffer. That our son remained imprinted memory of a wonderful father and a lover of his mother .This  details that count in a relationship ,not the house ,not the car ,not the money ,those are things that seem to create ephemeral union and instead separate. Try always to keep the happy marriage ,remembering always the first day of this beautiful love story. Sometimes we don’t give the right value to what we have until we lose it.

UNAZA E VOGEL

Një student shkoi tek profesori i tij per një problem: Unë jam askush,unë nuk kam forcë për të reaguar. Ata thonë se unë jam një hic, që une nuk bënj asgjë  mirë, unë jam një idiot. Si mund ta përmirësohem? Çfarë mund të bëj? Cfare mund te bej qe te kem me  shumë besim tek vetja? Profesori u përgjigj, pa e shikuar djaloshin: "Me vjen keq djalosh, por tani unë nuk mund të te ndihmojë ,më duhet që së pari të zgjidh nje problem timin. Me vone, ndoshta..!"Dhe duke bërë një pauzë ai shtoi: "Nëse ti me ndihmon mua qe unë të zgjidh problemin tim sa me  shpejt dhe pastaj ndoshta unë mund të te ndihmoj per te zgjidhur tendin "."Sigurisht profesor!" - Filloi te belbezonte djaloshi, por përsëri ai u ndje i pavlere.

Profesori mori një unazë nga gishti i tij i vogel dhe ia dha djalit duke i thënë: ".Hipi kalit dhe shko ne treg. Ke për të shitur këtë unazë , sepse unë kam për të paguar një borxh dhe duhet të marrësh sa më shumë të jetë e mundur, por nuk pranoj më pak e një monedhë ari. '". Merr  kalin dhe shko dhe kthehu sa më shpejt të jetë e mundur me monedhen e arit!

Djaloshi mori unazën dhe u largua. Pasi mbërriti në treg filloi t'jua ofrojë unazën  tregtareve. Ata e shikonin me  interes, derisa djaloshi  nuk ju thoshte se sa ai donte per unazen. Kur djaloshi përmendete nje monedhë ari, disa buzëqeshin, të tjerët shkonin edhe pa e pare fare, vetëm një i moshuar u tregua i sjellshem qe ti shpjegonte  se një monedhë ari ishte shumë për atë unazë. Tentoi  për ti mbushur mendjen djaloshit duke i ofruar atij një monedhë argjendi dhe një  prej bakri, por djaloshi vazhdonte te ndiqte udhezimet e profesorit që të mos pranojnë më pak se një monedhë ari dhe refuzoi çdo ofertë. Pasi ja u ofroi unazen të gjithë atyre që kalonin në treg,i hipi kalit te tij,i shkurajuar nga falimentimi  u kthye.  Ai hyri në shtëpi dhe  tha: ". Profesor, më vjen keq, por ju nuk mund të merrni aq sa me kerkuat. Ndoshta unë mund të marrë dy ose tre monedha argjendi, por  nuk duhet të mashtrojmë askënd mbi vlerën e unazes"."Është e rëndësishme ajo që ti thua djalosh, u përgjigj ai, duke buzëqeshur. "Ne duhet së pari të dime vlerën e vertete te unazes. Merr prapa kalin dhe shko tek argjendari. Pyet atë se sa mund ta shesim unazën. Por nuk ka rendesi se sa do ta vlersoje mos e shit por sille serish këtu.

Djaloshi shkoi në argjendar dhe e pyeti se sa e  vlerësonte kete  unazë. Argjendari e shqyrtoi me një  lente,e peshoi dhe  tha: ". I thuaj profesorit tend se  nëse  do ta shese atë tani unë nuk mund ti japë më shumë se 58 monedha ari.'''58 monedha ari!!!!!!" Peshperiti djaloshi i habitur. Po, u përgjigj argjendar, në një moment tjeter mund te arrij te ofroj edhe shtatëdhjetë monedha ari, por nëse ke nevojë urgjente për të shitur mund te ofroj vetem 58."Djaloshi gjith qef  vrapoi në shtëpi për ti treguar profesorit se çfarë kishte ndodhur. Ulu i tha profesori. Dhe pas dëgjimit të te gjithë historisë, ai i  foli me qetësi: "Ti je si kjo unazë, një xhevahir i çmuar dhe unik.Qe mund të vlerësohet  vetem nga një ekspert. Ti mendoje se gjithkush ishte në gjendje të zbulonte vlerën e saj të vërtetë? Pra duke i thene keto fjale ai e rivuri ne gisht unazen e tij.

 Të gjithë ne jemi si ajo unaze.  Te cmuar dhe unike, ne do të shkojmë në të gjitha tregjet e jetës ku njerëz të papërvojë  do te na vlerësojne .Vetëm njeri eshte  specialisti i vertete Jezusi, Argjendar i Madh, Ai e di  vlerën tende të vërtetë. Prandaj mos prano kurre  që jeta te ta mohoje këtë dhe ate c'ka je ti në sytë e Perëndisë. Ai te njeh ty me mire se kushdo tjeter,te njeh qe para se ti te vije ne jete,ti je i cemuar ne syte e tij sepse ai te bleu aq shtrenjte ,te bleu me gjakun e birit te tij te vetem,duke e sakrifikuar ne kryq.Mos ler qe te tjeret te te vlersojne,lere Perendine qe te te thote se sa i cemuar je ti ne syte e tij....

SHQIPONJA E PLAGOSUR

Një mëngjes, në një fermë, ra ​​një shqiponjë me një krah te lënduar, faktori e mori   atë,u kujdes për të, dhe e vuri ne qymez me të gjitha pulat në oborrin  fermes.Shpendi u mësua të jetonte si një prej tyre dhe të bënte atë që bënin edhe pulat dhe sidomos nuk fluturonte. Disa kohë më vonë, një biolog i cili erdhi në fermë, ndërsa po bente nje kontroll ne te gjithe fermen, ai  pa shqiponjën, dhe pyeti menjëherë  faktorin se si ishte e mundur një gjë e tillë. Faktori i tregoi atij se çfarë kishte ndodhur, i tha biologut qe kishin kaluar me shume se dy muaj që shqiponja ishte duke vepruar si një pulë.Studiuesi shpjegoi se nuk ishte e mundur  qe kjo shqiponje te sillej si një pulë, një shqiponjë mbetej gjithmone nje shqiponje , por faktori mosbesues kerkoi qe ai t'a  provonte  ketë. Kështu ata shkuan në majën më të lartë të malit dhe e vuri  shpendin në krye , biologu filloi të bërtase:'' Shqiponje, ti je një shqiponjë, ti nuk ke  lindur në fushe per te mos fluturuar dhe te hash ushqimin e tokës, ti ke lindur për të gjuajtur, , nuk ka rendesi  se si ke jetuar deri tani, hapi  krahët  dhe  fillo fluturo drejt fatin tend!Dhe shqiponja fluturoi ! 

Nëse njerëzit ose situata te ndryshme  në jetën tuaj ju kane  bëre të besoni  se ju jeni një pulë,  qe keni krahë, por nuk mund të fluturoni, se je nje mbeturine e shoqërisë dhe nuk jeni te zote te realizoni endrrat  tuaja, mos e humb shpresën, për ty është një lajm i mirë: Zoti te krijoi ,jo qe  të qëndrosh  në toke, por të fluturosh në qiell ,te dallohesh ne fluturimin qe ai ka per ty, sepse Perëndia te ka  dhene  një zemër si një shqiponjë!Kthehu perseri dhe Flturo,qielli eshte i yti dhe ai qendron gjithmone mbi ty, fluturimi yt drejt vendeve qiellore eshte i sigurt ........

NJE HISTORI DASHURIE

Ndërsa gruaja ime po sherbente darkën, preka dorën e saj dhe i thashe: Unë kam nevojë të flasme ty? Ajo psheretiu dhe vazhdoi te hante ne qetesi. E shikova dhe pashe dhimbje në sytë e saj ,ate dhimbje që papritmas me bllokoi gojën . Mora guximin dhe i thashe: Unë dua divorcin.Ajo nuk u duk e neveritur me pyetjen time dhe me pyeti me zë të ulët:'' Perse"?'' Atë natë nuk biseduam më dhe ajo qavi per te gjithe naten. .Une e dija se ajo donte të kuptonte se çfarë po ndodhte me martesën tonë, por unë nuk munda të përgjigjem, sepse ajo kishte humbur zemrën time për shkak të një gruaje tjetër, Xhovanen ! Unë nuk e doja me gruan time ,me vinte vetem keq per te,ndjeja meshire.

Unë ndihesha fajtor edhe per kete arsyeja nënshkrova ne aktin e ndarjes që asaj do ti mbetej shtëpia ,makina dhe 30% e dyqanit.Ajo kur e pa aktin e grisi ne mijera copa! Si ? Kaluam dhjetë vjet të jetës tonë së bashku dhe ne u kthyem tani ne dy te huaj?!''. Mua me vinte keq për gjithë këte kohe qe kishte kaluar me mua , për të gjitha energjitë e saj , por unë nuk mund të bëjë asgjë .Une doja Xhovanen! Papritur gruaja ime filloi te therriste dhe te qante vazhdimisht për te shfryre zemërimin dhe zhgënjimin .Ideja e divorcit ishte duke u bërë realitet. Të nesërmen shkova në shtëpi dhe e gjeta të ulur në tavolinën e saj në dhomën e gjumit duke shkruar,nuk hengra darkë , shkova direkt në shtrat , isha shumë i lodhur pas një dite të kaluar me Xhovanen.Gjate natës u zgjova dhe pashë gruan time duke shkruar , u kthva nga ana tjeter dhe vazhdova të flija.Ne mëngjes gruaja me tregoi kushtet në mënyrë qe të pranonte ndarjen.Nuk e dua shtëpinë, nuk dua makinën, as dyqani dua vetëm një muaj kohe .Dhe me tha qe në këtë muaj duhet të jetojmë sikur asgjë nuk kishte ndodhur .Arsyetimi i saj ishte i thjeshtë:'' Djali ynë ka provime këtë muaj në shkollë dhe nuk eshte mire ta shqetesojme atë me problemet tona. Unë jam dakord i thashe .Ajo me bëri edhe një kërkesë tjeter. Të kujtohet dita e pare që u martuam kur më more në krahë dhe me shoqerove në dhomën tonë për herë të parë .Pra çdo mëngjes gjate këtij muaji ti do te me marresh ne krah cdo mengjes dhe do te me nxjerresh tek dera. Mendova se kishte humbur arsyen por rashe dakord që të mos prishja pushimet verore te djalit tim dhe qe im bir ti kalonte ne paqe.I tregova Xhovanes dha ajo filloi te qeshte, duke me thënë:Nuk e di cfare metodash po perdor gruaja jote por i thuaj ta nguliti mire ne koke se tani ti je vetem i imi. Unë dhe gruaja ime kishim një kohë të gjatë që nuk kishim pasur intimitet.Kur unë e mora ne krah ditën e parë ishim të dy ne siklet , por djali ynë duke ardhur pas nesh brohoriste dhe duke thënë:'' Baba i mrekullueshëm,mori mamin në krahë"! Fjalët e tij ishin si një thikë në zemër ,kam ecur dhjetë metra me gruan time në krahët e mi . Ajo mbylli sytë dhe tha me zë të ulët:'' Mos i thuaj atij asgjë në lidhje me divorcin ,te lutem ..Pastaj ajo doli dhe shkoi për të marrë autobusin për të shkuar në pune.Ditën e dytë ishim të dy më shumë të relaksuar , ajo mbeshteti koken në gjoksin tim .I mora erë parfumit te saj në bluze dhe me erdhi ndermend qe kisha kohe qe nuk e shikoja keshtu.Kuptova qe nuk ishte me e re,disa rrudha ,disa floke te thinjur,dukej demi qe i kisha shkaktuar. Por cfare kisha bere qe ajo ishte katandisur keshtu.Dita e trete,duke marrë atë në krahë si çdo mëngjes unë mendova se intimiteti po fillonte te kthehej mes nesh. Kjo ishte gruaja që me kishte dhënë dhjetë vjet të jetës së saj, rininë e saj dhe mbi te gjitha nje djale dhe në ditët që vinin po afroheshim gjithnjë e më shumë . Nuk I thashe asgjë Xhovanes për ta respektuar! 

Çdo ditë ishte më e lehtë për ta marr ne krah dhe muaji po kalonte shume shpejt. .Mendova se po mesohesha ta merrja ne krah dhe ndoshta per kete gje e ndjeja cdo dite dhe me te lehte.Nje mëngjes ajo po mendonte cfare te vishte por po ankohej sepse po thoshte qe te gjitha rrobat i rrinin te gjera .Atje e kuptova se ajo ishte dobesuar shume dhe per kete gje me dukej kaq e lehte . Unë befas kuptova se ajo ishte futur në depresion.Shumë dhimbje dhe shumë shumë vuajtje mendova.Pa e kuptuar i ledhatova floket dhe ne ato momete befas në dhomën tonë hyri djali dhe tha:Babi: erdhi koha për të marre mamin në krahë (për te ishte bërë një moment shume i rendesishem ne jete). Gruaja me perqafoi fortë dhe une ktheva kokën , por brenda ndjeva një emocion që tek une ndryshoi mënyrën e te parit per divorcin.Tashme ta mbaja atë ne krah filloi te ishte per mua si hera e parë që unë e mor ne krah ne shtëpinë tone kur u martuam .Pa lëvizur krahët e perqafova fort dhe e ndjeva sa e lehte dhe sa delikate ishte. Me erdhi per te qare .Unë nuk e kisha kuptuar që kisha humbur intimitetin me te .Im bir kishte për të shkuar në shkollë dhe e kam shoqëruar atë me makine dhe gruaja im qendroi ne shtepi.U drejtova drejt vendit te punes por ne nje pike kalova perballe shtepise se Xhovanes dhe zbrita nga makina dhe i ngjita shkallet me vrap ,ajo hapi derën dhe unë i thashë: Më fal por nuk dua më te ndahem nga gruaja ime .Ajo me shikoi dhe tha:Mos je çmendur gje apo si? Dhe unë ju përgjigja: Jo , vetëm se unë e dua gruan time , ishte vetem një moment mërzitje dhe rutine,por tani unë kuptova vlerat e vërteta të jetës, që nga dita kur e kam marre në krahë per here te pare kuptova se une duhet ta bëj këtë për te gjithe jetën time! Xhovana qau dhe me dha një shuplakë dhe hyri ne shtëpi duke me përplasur deren në fytyrë .Zbrita poshtë shkallët shpejt dhe mora makinen ,pastaj ndalova ne nje dyqan lulesh dhe belva nje buqete me trendafila.Vajza e dyqanit më pyeti: Çfare duhet te shkruaj ne kartoline?

I thashë:Do te të marrë në krah cdo ditë të jetës time derisa vdekja të na ndaje. 

Vrapova per ne shtepi ,ngjita shkallet me shpejtesi hapa deren duke buzeqeshur ,hyra ne dhomen tone dhe gjej gruan time te shtrire pertoke ,te vdekur. Ajo ishte duke luftuar kundër kancerit dhe unë isha i zene duke zhpenzuar kohen time me Xhovanen dhe nuk kisha vene re asgje.Ajo per te mos me bere mua qe te ndjeja meshire per te nuk ma kishte thene sepse ajo e dinte se ishte duke vdekur dhe prandaj me kerkoi kete një muaj. Kështu që ne syte e birit tonë nuk do të mbetej një kujtim i keq i marteses sonë , që djali ynë te mos vuante traumen .Keshtu qe do te mbetej per djalin tonë kujtimi i një babai të mrekullueshme dhe një burri te dashur.Keto janë detajet në një marrëdhënie .As shtëpia ,as makina ,as edhe leket, këto janë gjëra kalimtare që duket sikur krijojne unitetin por në te vertete ndajne .Kerkoni nje martese gjithmonë të lumtur , kujtoni ditën e parë të kësaj historie dashurie te bukur. Ndonjëherë ne nuk i japim vlerën e duhur asaj qe kemi derisa e humbasim.Ndajeni ne muret tuaja,ndoshta kjo histori e trishtuar mund të shpetoje një divorc te nje martese ne krize . Por une do te shtoja edhe dicka:Besojuani merdheniet tuaja shoqerore apo martesore Zotit dhe cdo gje do te funksionoje per mbrekulli ...Zoti bashkon nuk ndan ...

[Genesi 3:15]

[Genesi 3:15] 

E io porrò inimicizia fra te e la donna, e fra la tua progenie e la progenie di lei; questa progenie ti schiaccerà il capo, e tu le ferirai il calcagno’..

[Zanafilla 3:15] 

Dhe unë do të shtie armiqësi midis teje dhe gruas, midis farës sate dhe farës së saj; fara e saj do të shtypë kokën tënde, dhe ti do të plagosësh thembrën e farës së saj".

[Matteo 3:16-17]

[Romani 8:17 ]